Ik heb eens een verhaal gelezen over een Vader en 5 zonen die boven op een berg woonden.
Nee... het is geen sprookje, want die beginnen altijd met: 'Er was eens...', en dat heeft voor iedereen altijd een goed einde.
Maar toch kan dit verhaal beginnen met 'Er was eens een Vader die met zijn 5 zonen op een berg woonde!.
Ze leefden daar 'in Heerlijkheid', maar er kwam over 4 van de 5 zonen een gevoel van onrust en verveling.
Op een dag zeiden de vier zonen: 'Vader we gaan de wijde wereld in, er moet toch meer zijn dan aleen maar deze berg '. Ze trokken de stoute schoenen aan en wandelden de berg af.
Aan het eind van de dag waren ze aan de voet van de berg gekomen, en ze maakten het zich gemakkelijk bij een vuurtje. De volgend morgen rekte de jongste zoon zich uit en zei: 'Ik ga op pad om te ontdekken of er nog wat te beleven valt. Ik heb gezien dat er verder op een dorpje is, dus tot ziens'
In het dorpje vond hij al gouw wat hij zocht.
Hij vermaakte zich met vrienden en was al vlug zijn broers en zijn Vader vergeten.
De tweede zoon werd ongeduldg en zei: 'Ik ga mijn broer zoeken en kijken wat hij aan het doen is'.
Hij ging op pad en bij het dorpje maakte hij een uitkijkpost in een boom, zodat hij over her dorp kon uitkijken naar zijn broer en naar de mensen in het dorp.
De twee broers die nog aan de voet van de berg zaten, haalden herinneringen op over vroeger toen ze nog op de berg woonden en er kwam een gevoel van heinwee over hen naar die goede tijd.
'Ik ga terug' zei de derde zoon. Hij bekeek de berg en zag dat dat niet zo makkelijk zou gaan, maar hij had een plan.
Met stenen bouwde hij een trap omhoog. Het ging moeilijk, maar steen voor steen kwam hij toch hoger.
De laatste zoon zat nu alleen bij het vuur en dacht veel aan thuis, en bedacht dat de Vader ook wel veel aan hem zou denken en vertrouwde (= geloof) er op, dat de Vader een manier zou bedenken om hem te komen halen.
Na een tijdje kwam de oudste Zoon van de berg af en kwam bij hem zitten.
'Vader heeft mij gezonden en Ik kom jullie halen, om jullie tot de Vader te brengen' zei hij, 'Waar zijn de broers?'
De zoon bij het vuur, vertlelde hem over zijn broers, en de oudste Zoon ging op pad de broers te zoeken.
Al vlug kwam hij bij het dorpje en vond de jongste zoon. 'Ga mee, dan breng ik je naar de Vader' zei hij.
Maar de jongste zoon wilde niet. Hij had het best naar de zin bij de mensen van het dorpje. Hij had een leuk huisje, een vriendin en spaarde voor een autootje.
De tweede zoon vond hij in een boom dicht bij het dorpje. 'Ga mee terug!' zei hij, maar de broer wilde niet uit de boom komen.'Ik heb hier een geweldige uitkijkpost. 'Zo houdt ik mijn broer in de gaten en je wilt niet weten wat ik allemaal te weten ben gekomen over hem en de anderen. Ik houd het allemaal bij in dit aantekeningen-boekje zodat ik het aan de Vader kan laten lezen'.
De oudste Zoon ging droevig terug en vond bij de berg zijn andere broer, die nog druk bezig was met de trap naar boven. 'Ga mee, Ik weet een betere weg' zei hij.
De broer was al een eind ophoog gekomen en liet trots zijn trap zien aan zijn oudste broer.
'Nee.. ik ga niet mee, Ik heb heel veel werk gehad aan de trap en dan zou dat allemaal voor niets zijn geweest. Als ik goed mijn best doe kom ik er zelf ook wel'.
De enige broer die over was zat bij het vuur te wachten en samen met de oudste Zoon vertelden ze elkaar verhalen van vroeger en over de Vader.
De volgende morgen bracht de oudste Zoon zijn broer weer thuis.
De Vader stond al op de uitkijk en omhelsde hem met een hartlijk welkom thuis.
'En ze leefden nog lang en gelukkig'.... zo zou het sprookje eindigen, maar dit is geen sprookje.
Dit is de dagelijkse werkelijkheid en de vraag is dan ook: Met wie van de 4 zonen zou jij je het meest kunnen identiviseren? Makkelijk gezegd natuurlijk: Met de overgebleven zoon die rustig bij het vuur bleef zittten; die er op vertrouwde dat de Vader hem wel thuis zou brengen.
Maar hebben we ook niet een beetje wat van de ander drie zonen in ons?
Goed om hier eens over na te denken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten