Paulus noemt de aioon (tijdperk) waarin we nu leven , in de grondtekst: een 'boze aioon' ( tegenwoordige boze wereld: Gal. 1: 4). In dit tijdperk werd de Here Jezus gekruisigd, en na Zijn volbrachte werk en Zijn opstanding, werd Hem alle macht in de hemel en op aarde gegeven, ( Math 28: 18), maar die macht zal Hij niet eerder uitvoeren dan bij Zijn wederkomst, als Hij ook zijn Koningschap zal aanvaarden ( Openbaring 11: 17). De Schrift leert ons dat de boze machten wel overwonnen zijn, doch dat ze desondanks nog steeds werkzaam zijn. Hetgeen we trouwens dagelijks kunnen waarnemen in ondervinden op alle gebieden Niet alleen voor wat betreft de zichtbare dingen, doch vooral in verband met de geestelijke. Immers onder de dekmantel van religie, vooruigang, menslievendheid, enz. wordt de gehele wereld meer en meer gevoerd tot het uitwerken van de fundamentele zonde: de vijandschap van het schepsel tegen God. Want de mens beweert zelf iets te zijn en te kunnen, zich zelf te redden en heeft daarom dan ook geen behoefte aan een 'Goddelijke Heiland'.
Volgens de Schrift kan er geen sprake van zijn, dat Christus nu reeds het wereldgebeuren zou besturen, al beweert men van wel. Dit is een vreselijke vergissing waarbij men de Here (althans ten dele) verantwoordelijk stelt voor het kwaad dat onze tegenwoordige aioon kenmerkt.
De Schrift leert ons ook niet dat er reeds in het tegenwoordige tijdperk éne zichtbare, goed georganiseerde Kerk zou moeten bestaan, die de plaats zou innemen van het Volk Israël, of waarin Israël een plaatsje zou kunnen verkrijgen. De genadegave en de roeping Gods zijn onberouwelijk en daarom mag men zich niet toeëigenen wat aan Israël als volk en natie toebehoort. ( b.v. de verbonden, de eredienst en de beloften ( Rom. 9: 4). Het is Israël, dat in de toekomende aioon de 'zichtbare gemeente' zal zijn, door de verheerlijkte Here gebouwd. De twaalf stammen zullen door de opgestane twaalf Apostelen der besnijdenis geleid worden, als ze met Christus zullen heersen ( Math. 19:28). Dan zullen ook de dagen gekomen zijn, dat de Here, voor het 'huis Israël' en het 'huis Juda' een nieuw verbond zal voleindigen ( Hebr, 8: 8).
Zoals blijkt uit de latere brieven van Paulus, zijn het vooral: 'individuele gelovigen', die God wil gebruiken in ons tijdperk: vertrouwde mensen, die bekwaam zullen zijn om ook anderen te onderrichten ( 2 Tim. 2: 2). De Apostelen schreef in zijn gevangenschapbrieven over de grote Verborgenheid, die van aionen her verborgen was gebleven in God ( Efz. 3: 9). Het gaat hier in deze brieven over: alle geestelijke zegeningen in de Overhemelse (Grieks: 'en tois epouraniois') in Christus (Efz. 1: 3) en het mede-gezet zijn in die 'overhemelse', in Christus Jezus ( Efz. 2: 6) dat is in 'Gods rechterhand' ( Efz. 1: 20).
Deze Verborgenheid betreft het einddoel van God met de mens. In de geest, in Christus Jezus, kan de gelovige reeds nu, door Gods genade geplaatst worden in de volkomen gemeenschap met Christus, waartoe het mensdom in het algemeem eerst zal komen aan het einde der aionen, als God zal zijn ' alles in allen'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten