In de Bijbel komen we verschillende bomen tegen. Deze bomen laten 'een type' van het Volk Israël zien. Zo komen we de Wijnstok tegen, die vrucht moet dragen = geloof in de Here, de Vijgeboom, die wijst op Israël als natie, de Granaatappel-boom, die wijst op de zegen voor Israël, de Palmboom dat over het Koninkrijk gaat dat komt. de Appelboom, de Doormstruik, de Ceder de Cipres......en de Olijfboom. De Olijfboom die te maken heeft met de roeping en bestemming van Israël. De roeping die van God uit gaat. Hij is trouw en blijft trouw (ook al is Israël ontrouw) Gods roeping voor dit volk is onberouwelijk ( Rom. 11:29).
In Romeinen 11: 11-24 lezen we dat het gelovig Israël vergeleken wordt met de olijfboom en dat de heiden- volken, die tot geloof gekomen zijn in de Handelingen-tijd worden ingeënt als wilde takken in deze boom. Zij krijgen deel aan de saprijke wortel van de olijfboom, maar zij zijn zelf de boom niet. Zij zijn daar geplaatst om Israël tot jaloersheid te prikkelen. (Rom. 10: 27).
Tot op het eind van de Handelingen was Isarël Gods volk. De Jood nam de eerste plaats in en zij hadden vele voordelen boven de gelovigen uit de heiden-volkeren.
Jezus Christus is gekomen als een dienaar van de besnijdenis, opdat Hij de beloften van de Vaderen ( Rom. 15:8) zou bevestigen. Maar zij namen als Volk 'de Messias' niet aan, ondanks dat zij de zegenigen zagen van de heiden-christenen.
Na de laatste poging van Paulus, om de vertegenwoordigers van het volk tot geloof in de Christus de leiden, heeft Israël zijn positie als Gods Volk (tijdelijk) verloren. "Het zij u dan bekend, dat dit Heils God (de Christus) aan de heidenen gezonden is; die zullen dan ook horen". (Handelingen 28:28).
Hiermee is de olijfboom omgehakt en zijn er ook geen ingeënte takken meer.
Zoals vroeger reeds eerder gebeurd was, is er nu een onderbreking in Israëls geschiedenis. en een onderbreking met alles wat met 'het komende Koninkrijk' in verband staat. (b.v.: het nieuwe verbond, tekenen en wonderen, genezingen ....enz).
De woorden van Paulus werden spoedig daarop bekrachtigd door de verwoesting van de Tempel. Het volk werd uit het land verdreven en tussen de volken van de wereld verstrooid, zoals vroeger toen zij naar Babylon werden verdreven. Het Volk van God is wederom 'Lo-ammi' ( niet Mijn volk') geworden. ( Hosea 1: 9-10).
Na deze laatste kans, die God door middel van Paulus, aan Israël gaf om zich te bekeren, verlaat Hij hen. Nu veranderen alls omstandigheden. Er wordt geen toekomstig Koninkrijk meer verkondigd ( in de brieven die geschreven zijn na de Handelingen-tijd), wonderen en tekenen en krachten zijn dan ook geheel afwezig. Alle vormen verdwijnen. 'Geloof' alleen moet heersen.
Een Gemeente wordt geschapen, een 'samengevoegd Lichaam' van gelovigen ( = betrouwbaren), waarvan Christus het Hoofd is.
Niet voor altijd zal de olijfboom omgehakt blijven. De 'Stronk van Isaï' zal in de toekomst weer uitbotten. Alle profeten in de Bijbel spreken over 'de rol', die Israël dan nog te vervullen heeft: zij zullen een instrument zijn in Gods hand om Zijn zegeningen over de volken wereld uit te storten.. De Heilige Geest zal uitgestord worden over Het Volk. De Here zal mede getuigen door tekenen en wonderen en krachten en Hij zal in Hun midden zijn als Hij wederkomt en 1000 jaar als Koning zal heersen in 'Zijn Koninkrijk' op aarde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten